| |
Μικρά κομμάτια ψυχής περιτριγυρίζουν την υπαρξή σου
αλησμόνητες στιγμές παράνοιας στο γλυκόπικρο φιλί σου
λόγια σφιχτά δεμένα στο πάντοτε και στο τώρα της ζωής σου
ενα τραγούδι απο το κάποτε στο μετά της πονεμένης φωνής σου
Ενα μανιφέστο ψύχης, ενα σημάδι χαραγμένο στο κορμί μου
απέραντα λουλούδια σκορπισμένα στην ραγισμένη καρδιά
στίχοι γραμένοι με μουτζούρες πάνω σε σκισμένα χαρτιά
αγάπες παλιές και ξεχασμένες, προβληματικές και θυμωμένες
τα φύλα του φθινοπώρου -μιας ζωής που πέφτει σαν αστέρι-
που πέφτουν απ'το δέντρο σαν φυσάει το ζόρικο αγέρι
κανένας δεν μιλάει, καθώς οι ψίθυροι αντηχούν στο άδειο μ δωμάτιο
Μου είπες ''σ'αγαπώ'', μα δεν το άκουσα καλά και χάθηκε στο χάος
μου φέρες δώρα και χρυσάφια μα τα παράτησα και γίναν σκόνη
χαραγμένες διδαχές στην αιώνια καρδιά σου και μείναν όλοι μόνοι
μια κασέτα τραγουδιών που αφήνει νότες με λερωμένες με αίμα
καθώς ο βασιλιάς της θλίψης αφήνει ζαλισμένος το μαγεμένο στέμα
Δείκτες του ρολογιού ακινητοποιημένοι σαν να χαν ολα σταματήσει
άραγε ηταν δυνατή η ψυχή σου για να μπορέσει το τίποτα να σβήσει
κάποτε τα όμορφα τρυπάνε την καρδιά, κάποτε τα δύσκολα προσφέρουνε χαρά
Απέραντη σιγή....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
