| |
Με σημάδια απ τις βροχές του φθινοπώρου
ταξιδεύει δίχως οίστρο η λογική
φτηνοσύθαμπο, στο γούρι κάθε εμπόρου
άδειες κάμαρες με ψεύτρα ηθικη
κι εσυ ξανά μικρό παιδί ΄με μνήμες νόστου
θες να πλυθείς με τη βροχή έρωτα αγνώστου
χρόνια το ξέρεις, πως ο ήλιος πια δε φέγγει
σε φάρμα άκαρπη, ξεραίνει το σανό
μοίρα μου το όνειρο ζαλίζεις κι οταν στέργει
λήθη κερνάς με το κρασί απ τον ουρανό
κι εγώ ξανά, άπιστη του μυαλού συνήθεια
ζητώ απ το τούνελ μας να βγει όλη η αλήθεια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
