| |
, στην κάθε προδωμενη γυναίκα
Κουράστηκα να διεκδικώ το τίποτα, το αναξιόπιστο, το ανυπαρκτο
Κουράστηκα να βλέπω όνειρά, πεταμένα στους δρόμους
Κουράστηκα να αναζητώ ένα χαμολουλουδο στ αγκάθια
Γιατί θα με πληγωσουν μόλις φτάσω κοντά του
Ήθελα μόνο αγάπη
Να νιώσω ότι με αγαπάς
Επειδή με χρειαζεσαι
Ότι ήθελες να μου κρατάς το χέρι να σεργιαναμε μαζί τα μονοπάτια της ζωής
Όταν έκλαιγα να μου σκουπίζεις το δακρυ
Να έβλεπες την ψυχή μου και όχι το σώμα μου
που το κουμανταρουν τα χρόνια μου χωρίς να το θελω
Δεν ζήτησα τίποτα
Δεν ζήτησα ακριβά εστιατόρια, ξενοδοχεία, ρούχα κι ότι άλλο για να φαίνομαι Λαμπρή στα μάτια σου.
Έχω το δικό μου φως στην ψυχή μου
Κοιμόμουν όπου εύρισκα ακόμα και χάμω για να μη ξοδευτείς περίσσια για μενα
Έτρεχα όποτε με φώναζες, αγνοώντας οτιδήποτε άλλο.
Η καρδιά μου χτυπούσε μόνο για σένα.
Κι εσύ τι έκανες; Ξόδευες εσένα στο σαρκικο σου παθος. Έτρεχες εκεί με χαρά. Στα ξενοδοχεία, στα εστιατόρια, στα δώρα, δεν ήθελες να κοιμάσαι χαμω
Όλα τα ζυγίζες και τα μετρούσες υπέρ του παθους
Γκρέμισες τη ζέστη φωλια του χελιδόνιου και εκείνο τρόμαξε και εφυγε
Τρόμαξε απ την αχαριστία, απ το ψεμμα, απ την προδοσία.
Γυρνάει πετωντας με το σμήνος, χαίρεται για τις φωλιές τους, και περιμένει στωικά, πότε θα το προδωσουν τα φτερά του
κ.λ. inokrini
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
