| |
Στην κατηφόρα πας με φόρα τι να πεις
κυλάς κι απόψε σαν σταγόνα της βροχής
Με πλημμυρίζεις μ' αναμνήσεις που με καίνε
όλες μου οι θύμισες για σένα λένε
Άδειες oi μέρες δίχως νόημα κανένα
με τα φτερά μας κουρελιασμένα
χτίζοντας όνειρα με σκάρτες λέξεις
σε ποιον παράδεισο μπορείς ν' αντέξεις
Τις νύχτες που σε λαχταρούσα
μου έσβηνε η αναπνοή
Στιγμές που πέθαινα για σένανε μετρούσα
ώσπου να έρθει το πρωί,
Στης αγάπης το παζάρι χάθηκα μεμιάς
ηταν κάλπικο τα ζάρι σαν τα χείλη που φοράς
Τώρα πλέον δεν ελπίζω σπάσαν τα σχοινιά
πίσω πάλι δεν γυρίζω έρωτα φονιά
Τις νύχτες που σε λαχταρούσα
μου έσβηνε η αναπνοή
Στιγμές που πέθαινα για σένανε μετρούσα
ώσπου να έρθει το πρωί,
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
