| |
Μπορεί να τελειωσαν οι τιτλοι απ τις σελίδες της σιωπής
ακόμα η αναμνηση μας λείπει κι εσύ δεν έχεις τι να πεις
Τον άνεμο παρακαλούσα
όταν τους παρεί να χαθούν
να εξαυλωθεί η σκέψη
στην άβυσσο σαν στησουνε ανούσιο χορό
Μα ασύστολα κι αλογιστα πιστεύω πως ,χαιρέκακα το ζοούσες
ή με το νου μικρού παιδιού΄τον τρόπο είχες βρει, που μ αγαπούσες
Κύματα απο μαύρο πείσμα
σου άφριζαν την επιμονή
τοοξεύοντας με την φαρετρα σου
μακρια μου μα λιγοτερο,απ την αμμουδια κοντα μου
Όρκο σιωπής κάνεις,όπως οι άγνωστοι της δύσης μοναχοί
ενώ απ τα χειλη μου,δειλα ονειρευεσαι,να τρεξει η ευχη
ευχή της λογικής μορφή ελπίδας
φωνή τα γράμματα να γίνουν
χαμογελώντας, τώρα φανερά
πλάι στις άηχες, ασυλλάβιστες μου λέξεις
ΚΘ 21-3-2021
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
