| |
Κόσμος άδειος, σκοτεινός και πολύ μόνος
Είναι ο δικός μου και με πνίγει τόσο ο πόνος
Ψάχνω τριγύρω, για να δω τι έχει γίνει
Κι ούτε ένας άνθρωπος δε μου ‘χει απομείνει
Ποιος φταίει άραγε, η μοίρα ή εγώ;
Και που κατέληξα μονάχος μου να ζω
Δεν έχω κανένα, δεν έχω εσένα
Γύρω μου όλα, μοιάζουνε ξένα
Με μένα τα βάζω, αρχίζω τρομάζω
Την πόρτα χτυπάει η μοναξιά
Δεν έχω κανένα, δεν έχω εσένα
Αχ να ‘τανε Θεέ μου, όλα ένα ψέμα
Και πίσω στο χρόνο, σε άλλον πια δρόμο
Να ζήσω πως θέλω, πάλι ξανά
Δε μου ‘χει μείνει ούτε ένα μονοπάτι
Θα ‘θελα να ‘χα, όμως είναι αυταπάτη
Εναπομείναντες ελπίδες, πια δεν έχω
Και να ξεφύγω κι από μένα, πλέον τρέχω
Ποιος φταίει άραγε, η μοίρα ή εγώ;
Και που κατέληξα μονάχος μου να ζω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
