| |
ΣΤΟ ΠΕΝΤΑΓΡΑΜΜΟ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ
(Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2024)
Γύρω απ’ τ’ ορίζοντα τη σκόνη κι άλλη σκόνη,
σηκώνει ο αγέρας κι η φωτιά παντού φουντώνει,
μες στ’ ομιχλώδες χάος, καίγονται τα δάση
και το πουλί, κλαδί δεν βρίσκει να σταθεί …
Δεν κελαηδεί μικρή μου αγάπη, πια τ’ αηδόνι,
τη μουσικότητα του, τη σκεπάζει η σκόνη
απ’ τον παράτολμο καιρό, λες να προφτάσει ;
προτού πνιγεί απ’ τις φλόγες ! να λευτερωθεί …
Ποιος ;
αηδονάκι μου γλυκό,
σε κατατρέχει !
θεός ή άνθρωπος ;
τι σημασία έχει !
Κι αν έχεις πάψει να λαλείς,
μικρό μου αηδόνι,
τ’ αχνάρια π’ άφησες
στη στάχτη και στη σκόνη,
γίνανε νότες,
στο πεντάγραμμο της φύσης,
με τον καιρό ξανά γλυκά,
να κελαηδήσεις …
Μες στου καιρού την παραζάλη κι άλλη ζάλη,
φωλιά δεν έχει πια απομείνει στο φουντάλι
του δέντρου, που ‘χει κάψει ο Νέρωνας με δάδα
και το πουλί, στο σάπιο χώμα αιμορραγεί …
Ο ήλιος μοιάζει σαν φονιάς, που ‘χει προβάλει,
βροχή γυρεύει η μάνα γη, καρπούς να βγάλει,
να σβήσει η φλόγα που τρυγά τον κάμπο αράδα,
να ‘βρει τ’ αηδόνι τη λαλιά του, απ’ την αρχή …
** Στίχοι : Κώστας Μιχαήλ Μαρής / “k©sm!m@” ***
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
