| |
Έξω στη στάση, βαθιά χαράματα
καρδιά κομμάτια, σκισμένα γράμματα
τη πόρτα σου βλέπω για φως αναμμένο
τσιγάρο στα χείλη μισοσβησμένο...
Στάχτες μας άφησες ζωή
έρωτες κι αυταπάτες
δε μας αγγίξανε οι φωτιές
μας κάψανε οι αγάπες !
Ακόμα στη στάση, σβήνουν τ΄αστέρια
χειμώνες γίνανε τα καλοκαίρια
ν΄ανοίξει η πόρτα, να βγεις περιμένω
στο κρύο αφέθηκα, το μυαλό μου χαμένο...
Σε δίχτυα πιάστηκες καρδιά
ψέμματα και αλήθειες
τα πάθη που μπερδεύτηκαν
και έγιναν συνήθειες !
Στη στάση ακόμα, του ήλιου οι αχτίδες
μου καίνε τα μάτια και τις ελπίδες
πίκρα και μέλι γίνανε φίλοι
πώς να ξεχάσω, τα δυο σου τα χείλη...
Στάχτες μας άφησες ζωή..........
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
