| |
Θα βάλω φτερά στους ώμους να πετάξω
στους απέραντους τους ουρανούς
την καρδούλα μου μ’ ελπίδες θα τη φράξω
από πόνους κι αναστεναγμούς.
Κρεμασμένος σε κατάρτι από’ να πλοίο
θα χαζεύω την ανατολή
πως θα βάφει τον ορίζοντα στο κρύο
κιαροσκούρο κι άσπρο θαλασσί.
Και το δάκρυ μου θα πέφτει μες στο κύμα
μόλις για μια στάλα σε σκεφτώ
και του μαύρου κόρακα παίρνω το ντύμα
και για την αγάπη μου θρηνώ.
Ξάφνου χάθηκε μες στην ανεμοζάλη
και στου πέλαγου τον παιδεμό
τη ζητώ σε λιμάνι κι ακρογιάλι
και στων καραβιώνε τον καπνό.
Μεταμορφωμένος σ΄ έναν άσπρο γλάρο
από μίας μάγισσας το μαγικό ραβδί
μέχρι που να’ ρθει η στιγμή που θα σαλπάρω
να τη γυρέψω σ’ απόκοσμη άλλη γη.
Μαρκώνηδες μούτσοι και καπεταναίοι
εάν δείτε γλάρο να πετά
η ψυχή μου θα’ ναι που δροσιά θα πνέει
με της κούκλας μου την ευωδιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
