| |
Νοσταλγικές οι σκέψεις μου
αρχές του φθινοπώρου
βγήκαν σεργιάνι βραδινό
(…πάγιο θέμα γούστου)
Ψευδαίσθηση καλοκαιριού
το απρόσμενο φεγγάρι
σαν να είχε έρθει να μου πει
(με ψίθυρους Αυγούστου)
πόσο είναι μελαγχολική αυτή η εποχή στην λήξη
και η θάλασσα μου ανέτοιμη …τα θερινά να κλείσει.
Σταρένιο χρώμα η αμμουδιά
σαν βαρελίσια μπύρα
πάντα το κύμα μόνο αφρούς
γεύεται όταν σβήνει
Ήταν τα πρώτα βήματα
στης μοναξιάς την ψύχρα
(και της καρδιάς η λογική
σκεπάσματα δεν δίνει)
…φταίει και που ανέκαθεν δεν ζήταγε συγνώμη
ο καύσωνας που αποχωρεί κι η αγκαλιά παγώνει
Κάθε Αύγουστο δεν είσαι εδώ
(…μα απόψε θα μπορούσες)
γίνεται ο έρωτας φωτιά
όλοι το χουν διαβάσει
Για κάθε αναζωπύρωση
…εσύ αμφισβητούσες
(είν μελτεμάκι θα λεγες
φυσάει στο ακροθαλάσσι)
του ονείρου μάλλον άνεμος γρήγορα θα κοπάσει
…μια Νύχτα είναι μόνη της …θα σβήσει …θα περάσει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
