| |
Μια σταθερή γραμμή μας χωρίζει από τον όλεθρο,
αλλά εμείς νομίζουμε πως είμαστε τόσο μακριά..
Για να σε φτάσω παίρνω τρένα, σε παράξενες διαδρομές,
επισκέπτομαι ξένες παραλίες, αλλά εσύ δε νιώθεις την ανάγκη
να με συναντήσεις γι αυτό δε σε βρίσκω,
δε νιώθεις την Ελλάδα που είναι το ψωμί, η φωνή, η σάρκα σου;
Δε νιώθεις αδελφέ μου την πατρίδα,
όταν τσιράκι κοντά σε τεχνίτες στα μαστοροχώρια της Ηπείρου
πήγαινες μαζί μας σε δύσκολες αποστολές,
όταν ήσουν δίπλα μου μια μέρα
στη λευκή σκεπή του Ολύμπου, στις φωλιές των αετών,
εσύ αδερφέ του εργαστηρίου, του φούρνου,
εσύ κλειδαρά που μας άνοιξες αγόγγυστα στις τρεις το πρωί,
μηχανικέ του τρένου των μακρινών ταξιδιών μου,
πλοίαρχε των ανέμελων διακοπών μου,
παγωτατζή των παιδικών μου χρόνων,
ταπεινέ πωλητή σημαιών στις εθνικές γιορτές.
Γιατί εσείς επαναστάτες πολεμάτε με μίσος
εναντίον του παρελθόντος και του μέλλοντός μας;
Μήπως ανήκετε σ' αυτούς που βύθισαν τη χώρα
στο σκοτάδι ένα πρωινό τ' Απρίλη σαν απαίσιοι τυφλοπόντικες;
Όταν ο άνεμος κινεί τα στάχυα των χωραφιών μας
υπάρχει ορατή ελπίδα να γεμίσει ο τόπος με φρέσκα νεανικά τραγούδια,
αλλά εσείς νοσταλγοί του οικτρού παρελθόντος μισό αιώνα τώρα
ξύνεται αμήχανα το κεφάλι σας.
Θεσσαλονίκη 21 Απριλίου 2017
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
