| |
Με κάποιο πέπλο νοερό μου σκέπασες τα μάτια
Κατοίκησες στο βλέμμα μου με τρόπο μυστικό
Βαδίζω σε αέρινα.. γαλάζια μονοπάτια
Σε κλείδωσα στο στήθος μου σαν άγιο φυλακτό...
Κοιμάμαι.. σ' ονειρεύομαι.. ξυπνώ.. σε ανασαίνω
Και οι αισθήσεις μου μιλούν με χείλη σιωπηλά
Βουλιάζω στην αγκάλη σου.. και πια δεν σε χορταίνω
Οι νύχτες παραδόθηκαν σε λόγια πορφυρά...
Φωλιάζει το φεγγάρι σου στα ξέπλεκα μαλλιά μου
Κι αφήνομαι στον άνεμο της κάθε σου πνοής
Δυο χελιδόνια σού 'στειλα μαζί με την μιλιά μου
Μονάχος σου στην έρημο ποτέ μην πορευθείς...
Ξαγρύπνησε η Άνοιξη σιμά στο προσκεφάλι
Να νιώσεις το Φθινόπωρο γλυκιά μελαγχολιά
Και χέρι - χέρι βγήκαμε οι δυο στο περιγιάλι
Και χτίσαμε στα κύματα μια στέρεη φωλιά...
Κι όταν τα φύλλα πέφτανε μες στα γυμνά σου χέρια
Και σφύριζε η θλίψη τους στα ορφανά κλαδιά
Εσύ τα έστρωνες δειλά σαν γήϊνα αστέρια
Και γίνονταν τα χάδια σου στο σώμα χρυσαφιά...
Και ζήλεψαν τα πέλαγα που τόσο σ' αγαπήσαν
Που σ' έκλεψα και σ' έδεσα μ' αέρινη θηλιά
Και τα ταξίδια της ψυχής μαζί μας κατοικήσαν
Χορεύοντας τα μέλλοντα μαζί με τα παλιά...
31-8-2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
