| |
Ο ποιητής:Ταξιδιώτη που γυρνάς στης ομίχλης την άβυσσο
ψάχνεις και εσύ να βρεις έναν μικρό παράδεισο.
Μια αγάπη την ψυχή σου μέσα στο κρύο σκοτάδι να ζεστάνει
κρίνα και αέρα από τον μυστικό κόσμο του έρωτα για λίγο να ανασανει.
Ταξιδιώτης: Ποιητή που το χαρτί σου και η πένα κόσμους μυστικούς και ξεχασμένους ανασταίνει
η καρδιά μου από πόνο απόκοσμο και ζοφερό μέχρι τα βάθη υποφέρει.
Ο ποιητής: Κάτω από τα αστέρια τα θολά σαν αδελφός μου καρδιακός απόψε θέλω να νιώσεις
τον πόνο που σου ραγίζει την καρδιά δίπλα στην φωτιά να ξεδιπλώσεις.
Ο ταξιδιώτης: Κατάρα μάγισσας των αρχαίων εποχών την μοίρα μου έχει δέσει
την αγάπη που κρύβεται σε βαθιές σκιές να βρει να μην μπορέσει.
Στις κοιλάδες τις παλιές που ο χρόνος έχει λησμονήσει
η ύπαρξη μου μόνη της κάτω από τη σελήνη θέλει να σβήσει.
Ο ποιητής: Τραγούδια των αγγέλων απόψε έλα μαζί να πούμε από το νερό το αθάνατο ως το πρωί να πιούμε.
Και σαν το ρόδινο του ήλιου το φως τον ορίζοντα θα χρωματίσει
της κατάρας η θυελλώδης η βουή αιώνια θα σιγήσει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
