| |
Το θαμποχάραμα κάλεσε τον Λύκιο Απόλλωνα,
με τρεμάμενη φωνή, από θλίψη , και οδύνη,
το σώμα του νεκρού του υιού, / Σαρπηδόνα,
σε ολόλευκη τον ικέτεψε μαρμάρινη κρήνη,
το αίμα από τις πληγές του να πλύνει.
Πλέον καθάρειο, απo σκόνη κι από αίμα,
με μυρωμένο λάδι του έπεμψε να το αλείψει.
σε λευκάνθεμο, να το τυλίξει γνέμα,
και με πολύτιμα υφάσματα, να κρύψει
τις πληγές, από το πατρικό του βλέμμα
Τι κι αν Πατέρας του, υπήρξε, ο Δίας.
κι αν κεχρισμένος βασιλιάς, υπήρξε της Λυκίας,
αν ήταν πρίγκιπας, η αν παρίας,
η αν πολέμησε δοξαστικά στον πόλεμο της Τροίας
Αλίμονο.
Η κόγχη του θανάτου, όλα τα χωρεί.
Τι κι αν καμωμένος ήταν από Ιεράς Φηγού κλαδί,
του Πάτροκλου ανταριασμένο διψούσε το σπαθί,
αν ήταν πρίγκιπας, η αν παρίας,
η αν ενέπνευσε δοξαστικούς διθύραμβους ανδρείας
Αλίμονο.
Η κόψη του θανάτου, όλα τα στερεί.
Κι όμως,
Πατέρας του υπήρξε, ο Αιθέριος Δίας,
με ματωμένες σταγόνες βροχής,
τον κάμπο, έβρεξε της Τροίας,
για να θρηνήσει ... Ο δυστυχής.
Τον έντιμο, θάνατο του γιού του.
Ύστερα.
Εμήνυσε τον Ύπνο και τον Θάνατο τον ηγεμόνα
με σπαρμένη φωνή, από θλίψη και οδύνη
Το σώμα του νεκρού του υιού, / Σαρπηδόνα,
στης Λυκίας τη σεπτή, ν' αποθέσουν κλίνη. ..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
