| |
Μόλις ξημέρωσε η πρώτη ηλιαχτίδα
Στο σπίτι μπήκε από μία χαραμάδα
Ήσουν κι εσύ κάπου εκεί.. μα δεν σε είδα
Με τύφλωσε το άγιο φως που δεν ξανάδα...
Πάντα στον ήλιο πάω κόντρα.. κι ας το ξέρω
Πως ίσως έρθει μια στιγμή να με λυτρώσει
Όσα έχω χάσει μια για πάντα να μην βλέπω
Μήτε κι αυτούς που στη ζωή μ' έχουν προδώσει...
Μια ηλιαχτίδα.. δες.. με κάρφωσε στο στήθος
Και η καρδιά μου στάζει αίμα.. σπαρταράει
Πού είναι εκείνο το αγέρωχο το ήθος
Που μού 'χε τάξει μια ζωή να μ' αγαπάει ;...
...
Έσβησε τώρα η στερνή σου ηλιαχτίδα
Και η πληγή έπαψε πια να με πονάει
Η θύμησή σου με καρφώνει σαν λεπίδα
Μα έγινα πέτρα.. που επάνω της χτυπάει...
14-9-2017
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
