| |
Με τα αρώματα της κρυστάλλινης θάλασσας η ψυχή σου από μικρή λούστηκε
ο ξωτικός ήχος ενός βιολιού μέσα στην καρδιά σου ακούστηκε.
Ήρθες σαν μπόρα ξαφνική μέσα σε κάμπο ξερό από αγάπη
η βροχή σου τα βαθύτερα συναισθήματα αφύπνισε και ας ήσουνα απάτη.
Τον νυχτερινό ουρανό τώρα αντικρίζεις μακριά σε μια ζεστή αγκαλιά
και εγώ εδώ πίσω στο παρελθόν τα λόγια σου αναπολώ στην σιγαλιά.
Απρόσιτη και αν έγινες τώρα μέσα στα αχανή του χρόνου τα μονοπάτια
αυτό το ποίημα σου χαρίζω γιατί την ποίηση μέσα μου γέννησες και ένωσες τα σπασμένα κομμάτια.
Όπου και αν είσαι και αν σε δρόμους ανήλιαγους και ζοφερούς πλανήθηκες
ελπίζω την ελπίδα να βρήκες και από τους δαίμονες της λήθης να μην ηττήθηκες.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
