| |
| | Η μπαλάντα της Πολυτίμης |  | | | Γράφτηκε στις 12.10.2024 | | |
Ήρθα στο μνήμα σου, γλυκιά μου Πολυτίμη,
που ’θελες τα μαχαιροπήρουνα από ασήμι.
Θυμάμαι που ’κλαιγες τα βράδια για τη φτώχεια
κι ήσουν σαν να ’χες μια κατάθλιψη επιλόχια.
Ζητούσες συνεχώς, να πάρουμε λαχείο,
μπας κι απ’ το ερείπιο πάμε σε ξενοδοχείο.
Πριν γκρεμιστεί και σε σκοτώσει το ρημάδι,
μισό-μισό φάγαμε εκείο το παξιμάδι.
Ύστερα πήγες να «τεντώσεις την αρίδα»
κι έμεινα εγώ, για να διαβάσω εφημερίδα.
Αχ, ήταν να συμβεί. Κι αν είναι – λεν – το ξέρεις,
όπως το μάθημα, στον πίνακα ο ξεφτέρης.
Την κάθε αυγή, που ’βγαινα κάτι να ψωνίσω,
μού ’κοβες ένα γιασεμί, να το μυρίσω.
Κι ονειρευόσουνα ταξίδια στα Παρίσια,
βολέψου τώρα, κάτ’ από τα κυπαρίσσια.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
koyloykakoselias
13-10-2024 @ 10:38 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Καλημέρα Παναγιώτη | | ptoumassis
14-10-2024 @ 11:08 | Με συγκινεί που ο φίλος koyloykakoselias στηρίζει σταθερά τη δουλειά μου. Αναρωτιέμαι, ωστόσο - και δεν το κρύβω - γιατί σχεδόν κανένας αλλος, ιδίως τον τελευταίο καιρό, δεν βρίσκει λίγο χρόνο να μού αφήσει επίσης ένα σχόλιο; Μήπως γιατί δεν είναι και τόσο καλά (ή ενδιαφέροντα) τα ποιήματά μου; Μήπως επειδή σπάνια κι εγώ αφήνω σχόλια σε άλλους δημιουργούς; Ίσως και τα δύο μαζί... Η αλήθεια είναι ότι εγώ κουράζομαι πολύ από το κομπιούτερ και μόλις και μετά βίας κάνω πέντε έξι πράγματα βασικά. Άμα μπω να σχολιάζω, χάθηκα. Ίσως το ίδιο να συμβαίνει και σε άλλους. Δεν ξέρω... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
