| |
BLACK (Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2024)
Λάβαρα πίμαυρα και ντίπι σκοτεινά,
νύχτα ανεμίζουν, πέρα απ’ τ’ άγρια μαύρα κύματα,
πάνω στ’ απάτητα, ακατοίκητα βουνά,
ηχούν οι σάλπιγγες και των ποιητών τα σήμαντρα,
των πολεμάρχων τα φυσέκια, δυνατά
βαρούν, λιμάροντας στις πέτρες και στα χώματα,
του μαύρου Κόρακα, τ’ αεικίνητα φτερά
και των νεκρών κορμιών, τα ευλογημένα πτώματα …
Λάβαρα πίμαυρα, ο πόλεμος γεννά,
μαύρα μερόνυχτα, ανεμίζοντας στα κύματα,
μες στις σπηλιές και στου θανάτου τα γκρεμνά,
αχολογούν αετών αρματωμένων βήματα
και το φτερούγισμα του Κόρακα, ξυπνά
των ακυβέρνητων, τυφλών σιωπών τα κρίματα,
καθώς για πίστη και πατρίδα, πολεμά
όποιος πιστεύει στον θεό, όσο άλλο τίποτα …
Λάβαρα πίμαυρα, στον θάνατο σιμά,
νύχτα ανεμίζουν, αρμενίζοντας στα κύματα,
κόντρα στου φόβου τον καθρέφτη, που τολμά
να κοιταχτεί ο πολεμιστής, με πλήρη ευθύτητα,
καραδοκούν και καιροφυλακτούν ξανά
σειρήνες, δράκοι, μάγισσες, θεριά θεόρατα,
νεράιδες, κήτη, ερπετά κι αρπαχτικά,
μα δεν τα σκιάζεται όλα αυτά, η ορμή του Κόρακα …
Λάβαρα μαύρα,
σκέτη λάβρα και φωθιά,
τ’ αντάρτη βήμα …
Πίστη, πατρίδα,
όρκος, φλόγα και γηθειά,
κόντρα στο κρίμα …
** Στίχοι : Κώστας Μιχαήλ Μαρής / “k©sm!m@” ***
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
