| |
Χάρτινος έρωτας.. πνιγμένος στη βροχή
Περνούν ανέμελα παιδιά και τον πατάνε
Δυο μόνο λέξεις σε μια κόλλα από χαρτί
"Σε αγαπώ".. έπαψαν πια να μου μιλάνε...
Πόσο σου πήρε να τις γράψεις με στυλό;
Είχες διαλέξει το κατάλληλο μελάνι;
"Με ανεξίτηλη γραφή θα σ' αγαπώ
Εκεί που άλλος απ' τους δυο μας δεν θα φτάνει"...
Τώρα διαλύονται στη λάσπη.. στη σιωπή
Φύσηξε αέρας βλέπεις.. κι έτυχε να βρέξει
Πόσο αντέχουνε οι λέξεις στο χαρτί
Όσο κι αυτά που είχα για σένανε πιστέψει...
Και λέω απλά "ευχαριστώ" στη μάνα γη
Με διευκόλυνε.. αλήθεια σου το λέω
Γιατί η αγάπη δοκιμάζεται εκεί
Που πιάνει μπόρα.. και φυσάει.. κι εγώ κλαίω...
Πήρε τα λόγια σου η πρώτη αστραπή
Κι ούτε που έτρεξες στιγμή για να τα σώσεις
Θλίψη αισθάνομαι μονάχα και οργή
Που όσα έγραψες ποτέ δεν θα τα νιώσεις...
6-8-2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
