| |
ΝΕΜΕΣΗ (Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2024)
Όλα, όσα γράφω, ίσως θαρρείς, κάπου τα διάβασα,
μα ‘ναι βιώματα απ’ της μοίρας το γραμμένο,
στην γ-Κάτω Βρύση του χωριού, που εκεί μεγάλωσα
κι εκεί, σχεδόν μισόν αιώνα, ακόμα μένω …
Μπρος στο ξωκλήσι τ’ αϊ-Γιωργιού, με πίστη, ορκίστηκα
πως θα ‘φλεγα όνειρα, εχταγές, πληγές και χάδια,
κόντρα στον ίσκιο εκφοβισμού κι αν απελπίστηκα,
βρήκα αντοχή να βγω απ’ της λήθης τα σκοτάδια …
Όσα έχω από παιδί γραμμένα,
πήρανε σάρκα και οστά
κι εγώ δικαιώνομαι απ’ την τέχνη μου,
επιτέλους …
Διεκδικώντας πια για ‘μένα,
της νέμεσης τα ποσοστά,
περνώντας μέσα απ’ των ονείρων,
τους σκοπέλους …
Πόσες σιωπές, να ‘ξερες, αποκρυπτογράφησα,
για να τους δώσω μουσικότητα και στίχο,
τις αναμνήσεις μου τις παιδικές, ξεσκάλισα
και τ’ αποφθέγματα απ’ της μοναξιάς τον τοίχο …
Πάντα μ’ αμάλαγη θωριά και τρυφερότητα,
σχώρναγα τ’ άδικο, το ‘σκαγα απ’ τα κοπάδια,
έτυχε να ‘μαι μαύρο αρνί, μ’ ιδιαιτερότητα,
που ‘βοσκε χώρια απ’ τ’ άλλα, στα ίδια τα Λιβάδια …
** Στίχοι : Κώστας Μιχαήλ Μαρής / “k©sm!m@” ***
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
