| |
ΑΠ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΣΤΟ ΝΕΟ ΣΠΙΤΙ….
Όταν θα βγάζω από το κουδούνι τ όνομά μας, ένας μεγάλος κύκλος όμορφος θα κλείνει….
φτάνει στο τέλος της ζωής μου το βιβλίο και ο επίλογος μοναχα εχει μείνει….
Το σπίτι αυτό δεν εIν’ παράθυρα και πόρτες μια εκκλησιά ήταν στην λύπη και χαρά μας
Ήταν τραπέζι και κρεβάτι και σχολείο για τα εγγόνια μια αγκαλιά και τα παιδιά μας.
Ξηλώθηκαν ντουλάπια και συρτάρια σημαδεμένοι από τις κορνίζες και άδειοι οι τοίχοι
σιωπή παντού μελαγχολία και σκοτάδια σβήσαν τα φωτά και σωπάσανε οι ήχοι..
Το νέο σπίτι δεν χωρά τα πράγματα μας- τι να διαλεξουμε και τι να στερηθούμε
όλα πολύτιμα γεμάτα αναμνήσεις, πρέπει πολλα όμως να αποχωριστούμε….
Όσο μικρό κι όσο απλό το κάθε τι μας, κάτι θυμίζει από ζωή και από ταξίδια
γύρω στους τοίχους λατρευτές φωτογραφίες, από το διάβα της ζωής μας τα στολίδια …
Χάρτινες κούτες στην σειρά παραταγμένες, από τις ντουλάπες, τα σεντούκια, το πατάρι,
με ιστορία και ονείρατα γεμάτες τον παλιατζή προσμένουν να έλθει να τα πάρει..
Από μια άκρη σωριασμένα τα βιβλία μας που με αγάπη συγκεντρώναμε ένα ένα ,
ο θησαυρός μας η χαρά και το αποκούμπι μας, σε μια καρότσα τώρα φεύγουν φορτωμένα….
Λενε πως τα βιβλία δεν χρειαζονται…. τώρα το πρίντερ το ιντερνέτ και η οθόνη
όλα τα κάνουνε πιο ευκολά και απλά, μα πιο πολύ από ποτέ είμαστε μόνοι….
Εκεί που τώρα πάμε θα μας λείπουν, πολλά που ήταν με αγάπη μαζεμένα
όμως θα πάρουμε μαζί τις αναμνήσεις και όσα είναι στην ψυχή μας χαραγμένα…
σηκώνω το παλιό εικονοστάσι αυτό θα είναι που θα πάρω τελευταίο
η Παναγιά μας το Αμάραντο το Ρόδο νάνε μαζί μας στο ταξιδι μας το νέο.
Για τελευταία μου φορά τραβώ την πόρτα…οι αναμνήσεις μας θεριεύουν και πονούν…
όσοι από το σπίτι αυτό περάσανε και φύγαν, μας κατακλύζουν την καρδιά μας και τον νου….
κάνε κουράγιο τώρα και κρατήσου…,και δάκρυα ας μην τρέξουν από τα μάτια
πρέπει να δούμε την ζωή πούνε μπροστά μας , και όχι της παλιάς μας τα κομμάτια….
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
