| |
ΖΑΕΡΙ (ΣΤΙΧΟΙ)
Κοπέλια απ’ ό-ντε-ν ήμαστε
σ’ αγάπουνα’ ζαέρι
και στα χωστά ανταμώναμε
κι αλλάζαμε φιλιά,
θυμούμαι που σε κρατουνα’
μικρή μου από το χέρι,
έ τα πάντέρμα τότε-σας
τα χρόνια τα παλιά...
Να ‘φερνα τα χρόνια πίσω,
στον παλιό καιρό,
από πρώτα, πιο πολύ να σ’ αγαπήσω...
Τσι στιγμές να σου θυμίσω,
π’ όλο λαχταρώ,
όμως δε μπορώ, να τσι ξαναζήσω...
Χωράφια, αμπέλια και σπαρτά,
γυρόφραχτα θυμούμαι,
χωσμένοι μέσα στα κλαδιά,
σου ‘λεγα : «μη μιλάς»
ντελάλη ‘βγαλαν μια φορά
και ‘ψαχναν να μας βρούνε
και μου ‘λεγες ψιθυριστά,
το πόσο μ’ αγαπάς...
Να ‘φερνα τα χρόνια πίσω,
στον παλιό καιρό,
από πρώτα, πιο πολύ να σ’ αγαπήσω...
Τσι στιγμές να σου θυμίσω,
π’ όλο λαχταρώ,
όμως δε μπορώ, να τσι ξαναζήσω...
Δε μετανιώνω που ‘φυγαν
τα χρόνια για έννομη σου,
μόνο που πέρασε ο καιρός
και σ’ άλλη αγκάλη ζεις
κι εγώ έχω μείνει αμοναχός,
με την ανάμνηση σου,
γιατί όπως σ’ αγάπησα,
δε σ’ αγαπά κιανείς...
Να ‘φερνα τα χρόνια πίσω,
στον παλιό καιρό,
από πρώτα, πιο πολύ να σ’ αγαπήσω...
Τσι στιγμές να σου θυμίσω,
π’ όλο λαχταρώ,
όμως δε μπορώ, να τσι ξαναζήσω...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
