| |
Και κάνε γρήγορα Θεέ…
Έχω παράπονο στρυφνό
γιατί ποτέ μου δεν ξεχνώ
πως ήμουν στα τριάντα.
Με τα μαλλιά μου τα πολλά
και με τα λίγα μου κιλά
και όχι όπως τώρα.
Με την καράφλα πλακωτή,
και την κοιλιά μου φουσκωτή,
να συμβολίζουν πάντα
τη νιότη που φυλλοροεί
που η ψυχή αιμορροεί,
στων γηρατειών τη μπόρα.
Δεν μου ‘ναι πλέον δυνατό
τόσο βαρύς μη κουραστώ
ωχ και μ’ αυτή τη φάτσα
χωρίς στα χέρια να κρατώ
μια γκλίτσα για να περπατώ,
σαφώς πια άλλη ράτσα.
Θεέ βοήθα με κι εσύ
η νιότη μου που με μισεί
και έτσι καταρρέω
και πάρε με από εδώ
γιατί κρυφή έχω αιδώ
προς ότι το ωραίο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
