Τα μελίσσια των ερωτικών παθών
κρύφτηκαν μέσα ψέματα μερόνυχτων
λείπει ο ήλιος, και το φεγγάρι εχάθη
στα μάτια σου η γνώριμη του θηρίου λάμψη
σαν προπορευτής σε πηχτό άδολο σκοτάδι
αναζητώντας ένα ανθρώπου σημάδι
χαμογελάνε τα δέντρα, κι οι λύκοι του καιρού
κατασπαράζουν τα έρμαια του σπαραγμού
χρυσάφι το φιλί σου, μα πού το 'χεις κρύψει;
καρδιά μου, βάστα, όσο κι αν κάνει κρύο
θα σε ζεστάνουν τα χέρια του Θεού
που τις πόρτες για εμάς έχει ανοίξει
Κλειστοφοβικά όνειρα ξεφεύγουν απ' τις συνήθειες
ανήλιαγα αστέρια ξεχνούν μεγάλες αλήθειες
μα τι περίεργο -ω, τι αίσθημα θαρρώ είναι αυτό;
στης νύχτας τη μαγεία έμελλε να παραδοθώ
