| |
Ανήμερα τ' αρώματα στης Άνοιξης τη στράτα
Σκορπίζουν μεσοπέλαγα φιλιά σε μια φρεγάτα
Δελφίνια αργυρόχρωμα με πάθος κολυμπάνε
Θαρρείς και είναι Έρωτες στο όνειρο που πάνε...
Ανάερα γυμνά κορμιά στο κύμα παιχνιδίζουν
Υγρό το χαμογέλιο τους.. τα μάτια ιριδίζουν
Κι εγώ στις μνήμες χάνομαι.. μα θέλω και να ζήσω
Για μια ολόπρωτη φορά τρελά να σ' αγαπήσω...
Ανέμελα.. μέλη γλυκά.. σαν γίνονται ζευγάρι
Ζηλεύουνε ως κι οι Θεοί μια τέτοια πλέρια χάρη
Αγγίζω τ' ακροδάχτυλα στης σκέψης σου τα χέρια
Και ρίχνω στην αγκάλη σου φεγγάρια και αστέρια...
Νωρίς τα ξημερώματα.. προτού η αυγή ροδίσει
Ένα πετροχελίδονο γοργά θα φτερουγίσει
Θα 'ρθεί στο παραθύρι σου με μια δική μου ανάσα
Περνώντας άγρια βουνά και φλογισμένα δάσα...
Γιατί 'ναι η Αγάπη μου σαν αστραπή γενναία
Ορμητική σαν ποταμός.. σαν κοριτσάκι νέα
Που δεν φοβάται τα θεριά.. μήτε και τους ανθρώπους
Μα ανταμείβει της ψυχής τους ματωμένους κόπους...
14-3-2014
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
