| |
Πόρτα η τύχη μου βουνό
Άνοιξε τύχη να διαβώ
κι απ' το κανόνα τον βουβό
να είμαι σ' άλλη ρότα.
Ν' ανέβω σαν σ' ένα βουνό
κι ότι μπροστά μου να κινώ,
πια όχι όπως πρώτα.
Να γένει τούτη αλλαγή
για μένα μια απαλλαγή
από τα βάσανά μου.
Και να γιομίσω με φλουριά,
αφού πετάξω τα λουριά
που πνίγουν τη χαρά μου.
Αν είναι έτσι η ζωή.
από το βράδυ ως πρωί.
χαράς ευαγγελίου
θέλω να ζω δύο ζωές
πλούσιες κι όχι πια φτωχές
αυτού τού μεγαλείου.
Να ζει κανείς ή να μη ζει
με τύχη που να 'χει χαζή,
ποιος θέλει ν' απαντάει;
Σαν μια μαζόχα να πει ναι
πως να πληρώνει ρεφενέ
γι' αυτό που τον πονάει
και τού 'ναι τόσο αρεστό,
πως να το αποχωριστώ,
να πει δε βοηθάει;
Εάν βρεθεί τέτοιος χαζός,
άνθρωπος ''ποίημα'' πεζός
χαλάλι του, χαλάλι.
Ίσως να 'ναι μοναδικός
και πλέον ο πιο ειδικός
να θέλει τη σπατάλη
μίας ''μοναδικής'' ζωής
δια τής ιδίας εκπνοής
μες στη ζωή ετούτη
που κάθε μέρα που περνά
και πίσω τούτη δε γυρνά
μ' αυτό το χαζοκούτι
θα τού 'ναι πόνος τής χαράς
κι ο λιγοστός αυτού παράς
πραμάτεια στο κεφάλι
για να τη βρίσκει μια χαρά
κι όχι σαν κάποιο φουκαρά
που θα τον λεν οι άλλοι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
