| |
Έξω κάνει κρύο, εγώ έχω αραδιαστεί επάνω στο πιάνο σου και εσύ παίζεις... ήθελες να ξαπλώσω επάνω στο πιάνο με την ουρά, να φοράω μόνο το λευκό σλιπ,γιατί μόνο έτσι μπορείς να γράψεις μελωδίες! Έλεγες πάντα πως σου θύμιζα το σκάκι και κάθε φορά που με βλέπεις έτσι σε αυτή την κατάταση, σου κάνω Ρουά μάτ και χάνεις.
Η μελωδίες σου ακολουθούν της σταγόνες της βροχής, που πέφτουν, με μανία επάνω στο τζάμι. Στο τζάκι έχεις βάλει τρία ξύλα, μεγάλα που καίνε συνέχεια για να μη κρυώνω! Που κάθε τόσο σηκώνομαι και εγώ και βάζω επάνω μου εκείνη την ωραία φλις κουβέρτα σε χρώμα κρεμ για να μην ανατριχιάζω.
Τα δάχτυλα σου έχουν πάρει φωτιά, επάνω στα πλήκτρα και ώρες ωρες χάνεσαι σε αυτά, πότε στο μαύρο, πότε στο λευκό, πότε στο βαρύ, άλλοτε στο πολύ ψηλό. Μία φορά μου είπες πως τα καλύτερα πλήκτρα που έχεις παίξει ποτέ, ειναι το κορμί μου!!
Όταν μου το είπες, σε κοίταξα και σου ψιθύρισα! “Εισαι όλος μου ο κόσμος” και κάπως έτσι την νέα μελωδία την ονόμασες “Είσαι όλος μου ο κόσμος”.
Το ακούω! Έχω ξαπλώσει στις κόκκινες μαξιλάρες μπροστά στο τζάκι, έχω στα χέρια μου ένα ποτήρι apple cider, ένα τσιγάρο άφιλτρο απο εκείνα τα παλιά, τα παραδοσιακά. Σε κάθε ρουφηξιά μέσα μου ένιωθα και την νότα που ακολουθούσε!
Συνεχίζετε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
