« Ακρόνειρο »
03-10-2006 @ 15:36 | Έλπίζω να βλέπεις εφιάλτες..
Ποιο πολλά θα σου προσφέρουν..
Καλό βράδι Κωστή. | |
Morgana
03-10-2006 @ 15:38 | Τι υπέροχο ποίημα!!! Το λάτρεψα!!! | |
ΠΡΩΤΑΡΗΣ
03-10-2006 @ 16:29 | "Μια φυλακή με τόνους σίδερο κι ατσάλι
Είναι ετούτη η ζωή κι ίσως κι η άλλη"
Ομορφο ποίημα Κώστα!
| |
elli
03-10-2006 @ 17:44 | Για αυτό παραμιλάς ποιητή μου μέσα στους στίχους σου, γιατί δεν βλέπεις όνειρα?
Μα πως να δεις όνειρα, αφού ένα όνειρο είσαι εσύ!!
Στο τελευταίο στίχο σου, που λες "Κι ένας Θεός που αγαπάς μα θα προδώσεις", Δεν προδίδεται ποτέ ο θεός, αλλά η πίστη μας σε αυτόν...Τώρα με ενέπνευσες, να σου γράψω εδώ το "πιστεύω" μου :
Πιστεύω σ' ένα θεό
του έρωτα μου αυτοκράτορα
ποιητή, στιχουργό
ορατών τε πάντων και αοράτων
που έχω στη ψυχή μου...
Και σε ένα κύριο
που αγαπώ πολύ
τον Διγενή Ακρίτα μου...
Φως της ζωής μου αληθινό
από έρωτα κι αγάπη
γεννηθέντα και ποιηθέντα
προ πάντων των αιώνων...
Και για με τη πτωχή
και για τη δική μου σωτηρία
ήλθε από τους ουρανούς
να τον "σταυρώνω" με τη γκρίνια μου...
Και αφού ανασταίνεται κάθε μέρα
με τις γραφές του
Με πάει στους ουρανούς
και με κρίνει σαν ζωντανή-νεκρή (ζόμπι)
και σα βασιλιάς μου ουκ έχει τέλος...
Προσδοκώ ανάταση ψυχών
και ζωή στο κοινό μας μέλλον ...
Αμήν... ::angel.:: ::angel.:: ::angel.:: | |
name_dsp
03-10-2006 @ 20:27 | Μια φυλακή με τόνους σίδερο κι ατσάλι
Είναι ετούτη η ζωή κι ίσως κι η άλλη
Κώστα, εγώ θα το έγραφα έτσι:
Μια φυλακή με τόνους σίδερο κι ατσάλι
Είναι η αγάπη μου αυτή κι ίσως κι η άλλη | |
Alitis
03-10-2006 @ 21:23 | mou arese para poli kosta! bravo sou! oute ego vlepw oneira! mono efialtes pou kai pou! elli m'areseis!
kalo ximerwma kai stous 2 ! ::smile.:: ::cool.:: | |
xazoula
04-10-2006 @ 07:39 | ΤΕΛΟΙΟ | |
Ri@89
04-11-2006 @ 09:22 | Τι να σου πω και πιες αλήθειες μου ν’ αντέξεις
Το παρελθόν μες στο παρόν μου θα μπερδέψεις
Μια φυλακή με τόνους σίδερο κι ατσάλι
Είναι ετούτη η ζωή κι ίσως κι η άλλη
Απλα... Τελειο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | |
 |
