| |
ΚΟΥΝΕΝΟΣ (Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2024)
Ίσα ‘ν’ α-που μ’ είχε πάρει, πριν τον γ-κουνενό,
ο γλυκιός, παντέρμος ύπνος κι ως τον ουρανό
είχα ανοίξει τα φτερά μου και πετούσα με χαρά,
δεν λογάριαζα του κόσμου τη ντροπή και τη φθορά,
είχα ανοίξει τα φτερά μου και πετούσα με χαρά,
δεν λογάριαζα του κόσμου τη ντροπή και τη φθορά,
Απ’ τ’ ονείρου το σεργιάνι, μ’ έναν γ-κουνενό
βγήκα κι είδα την αλήθεια, θεέ μου ! πως πονώ,
είδα τ’ άδικα του κόσμου, την ασχήμια του ντουνιά,
στο εδώλιο τον αθώο, απ’ τον ίδιο ν-το’ φονιά,
είδα τ’ άδικα του κόσμου, την ασχήμια του ντουνιά,
στο εδώλιο τον αθώο, απ’ τον ίδιο ν-το’ φονιά …
Μ’ είχε τ’ όνειρο γλυκάνει, πριν τον γ-κουνενό
που ξυπνώντας είδα πίκρα και παράπονό,
είδα ανθρώπους πονεμένους κι απροστάτευτα παιδιά,
τη ζωή να ζητιανεύουν, στου πολέμου την γ-καρδιά,
είδα ανθρώπους πονεμένους κι απροστάτευτα παιδιά,
τη ζωή να ζητιανεύουν, στου πολέμου την γ-καρδιά …
Πριν τον παντέρμο γ-κουνενό,
στ’ ονείρου τον ωκεανό
κόντρα στο φόβο,
στις σειρήνες των σινιάλων,
σάλπαρε η σκέψη,
σ’ άλλον κόσμο φαίνεται μου,
σ’ έναν ντουνιά συμμάχων
κι όχι αντιπάλων,
αχ ! να μην ξύπναγα απ’ το λήθαργο,
ποτέ μου,
αχ ! να μην ξύπναγα απ’ το λήθαργο,
ποτέ μου …
** Στίχοι : Κώστας Μιχαήλ Μαρής / “k©sm!m@” ***
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
