| |
Στη σιγαλιά της προσμονής δεν θα με βρεις
Μήτε στη θλίψη της απέραντης ομίχλης
Μια λέξη μόνο που περίμενα να πεις
Ήταν τα τέσσερα τα γράμματα της λύπης...
Στη λησμονιά του δειλινού δεν θα με βρεις
Οι ντροπαλές μου οι σκιές θα δραπετεύουν
Μέσα στο άνυδρο τοπίο της ψυχής
Τα ξωτικά της άρνησής σου με ληστεύουν...
Στη χαραυγή κάποιας ελπίδας μυστικής
Πάλι τον ήλιο της αγάπης θα μου κρύψεις
Η υγρασία με τρυπά της φυλακής
Μα δεν το πίστεψα σταλιά πως θα μου λείψεις...
Και σιγοσβήνω μες στη φλόγα του κεριού
Στάζει στο πάτωμα το δάκρυ και πετρώνει
Ένα κερί.. κόκκινη λάβα.. ζωντανή
Κάθε μου κύτταρο στο διάβα σιγολιώνει...
13-2-2018
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
