| |
Σε κρατάω και με οδηγείς
Γράφει ο Αστέριος Ντούφας
Συνάντησα ανθρώπους που με γοήτευσαν,
που με έκαναν να τους θαυμάσω,
που περπάτησα δίπλα τους το μονοπάτι του ονείρου.
Μοιράστηκα στιγμές μαζί τους, γέλια και δάκρυα, ελπίδες και απογοητεύσεις.
Όμως, εσύ... εσύ είσαι κάτι άλλο.
Από εσένα έμαθα το πιο σημαντικό μάθημα.
Έμαθα ότι, ακόμα και στις πιο σκοτεινές γωνιές της ζωής, υπάρχει πάντα ομορφιά, αν τολμήσεις να την ανακαλύψεις.
Ότι ακόμα κι όταν βρίσκεσαι στην άκρη του γκρεμού, ένα μικρό άνθος μπορεί να σε σώσει, αν το δεις και το πιστέψεις.
Η ψυχή σου, αγαπημένη μου, είναι σαν μια πολύχρωμη πεταλούδα.
Αναζητά πάντα το φως, ακόμα και στις πιο σκληρές στιγμές.
Σε σένα βρήκα αυτή τη λυτρωτική ομορφιά.
Όταν τα κύματα της ζωής με χτυπούν,
ξέρω πως δίπλα μου υπάρχεις εσύ,
σαν το κοχύλι που κρύβει θεούς.
Σε κρατάω και με οδηγείς εκεί που η ψυχή μου ονειρεύτηκε να βρεθεί.
Κι όταν όλα φαίνονται σιωπηλά και κρύα,
η παρουσία σου είναι το τραγούδι που η ζωή μου ψιθυρίζει.
Είναι το δικό σου τραγούδι που με καλεί να το ακούσω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
