| |
Κυλάει το χέρι μου στο σώμα σου αργά,
σαν αργοναύτης που έχει με το ζόρι ξεκινήσει
δεν βιάζεται και δεν μπορεί να καταλήξει,
αν του έρωτα το δέρας είναι χρυσό και αξίζει.
Ανάμεσα στη μοίρα και στον πόθο της ψυχής ποιος θα νικήσει?
Το φεγγάρι ή η γη την μοίρα αυτού το κόσμου θε να αποφασίσει?
Ωστόσο ξέρω ποια, δεν έχει το ταξίδι επιστροφή,
και έχουν ήδη οι θάλασσες οι επτά αποφασίσει,
να με ταράσσουν με τα κύματά τους στα βαθειά,
μέχρις ότου να χαθώ, ή μια στεριά με υιοθετήσει.
Ανάμεσα στη μοίρα και στον πόθο της ψυχής ποιος θα νικήσει?
Το φεγγάρι ή η γη την μοίρα αυτού το κόσμου θε να αποφασίσει?
Πόσο περίεργα φοβάται η καρδιά αυτό που επιθυμεί,
με βόλτες όρτσα πάντα πλέουμε εκεί που μας ορίζει,
και στο σημείο σύγκρουσης το σπίτι της θα χτίσει,
στην συντριβή, που οι άνεμοι έχουν την θάλασσα ανοίξει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
