| |
ΜΑΘΩΣ (Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2024)
Αναστορούμαι τσ’ εποχές μαθώς εκείνες,
που ‘μουν γ-κοπέλι, εις το λαγκό του Μυγερού,
πάνε ζαμάνια, μα δε σβήνουνε οι μνήμες,
‘κείνου τ’ αξέγνοιου, παιδικού, παλιού γ-καιρού …
Σέρναν’ οι κάμπιες τσι κοιλιές τως τσι βελούδες,
πάνω στσι πέτρες τ’ αοργιού τσι κοφτερές,
γέμιζε ο πάσπαρος τση μάντρας πεταλούδες,
εις των οζώ’ ν-την αρμεγά και στσι κουρές …
Αχι-αχι τα παντέρμα
χρόνια, ο-πίσω να γιαγέρνα’,
φέτα να ‘τρωγα απ’ του κύρη μου το χέρι,
χαρακωμένη με το ξύλινο μαχαίρι …
Αχι-αχι τα παντέρμα
χρόνια, ο-πίσω να γιαγέρνα’,
να ‘τρωγα σφιχτή μαλάκα, απ’ το καζάνι
και ζεστή μυζήθρα, από το σιροπάνι …
Μιας άλλης εποχής, αναπολώ μεράκια,
τον οίστρο αγκάλιαζα μαθώς γονυπετής,
γράφοντας στίχους με χαράκι, στα χαράκια,
για να ‘μ’ εκτός από βοσκός και ποιητής …
Μια δόση σκόλαρα απ’ τη Ντούσκα ως το Καψάλι
κι έτε-ς από ‘κει-δα ως τη μέση τ’ Αγκαθιά,
σ’ έγνοια τον έβαλα το’ Γεναρομιχάλη
κι απ’ το λαγκό ως απάνω, του ‘βγαλα στραθιά …
** Στίχοι : Κώστας Μιχαήλ Μαρής / “k©sm!m@” ***
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
