| |
Χθες το βράδυ το φεγγάρι
Πλάγιασε στα δυο του μάτια
Και τα βλέφαρά του μοιάζαν
Ακατέργαστα διαμάντια...
Και αντίκρυ του στεκόμουν
Σαν αυτόφωτος αστέρας
Απ' τα χείλη του κρεμόμουν
Ως το πρώτο φως της μέρας...
Μα δεν ήταν η αγάπη
Ούτε καν η ευτυχία
Που με πότιζε με δάκρυ
Μες στης νύχτας τη μαγεία...
Ήταν άνθρωπος με σάρκα
Κι όχι πλάσμα του μυαλού μου
Που ταξίδευε με βάρκα
Στις πληγές του ωκεανού μου...
Και τις έσπερνε κοράλλια
Και λογής - λογής κοχύλια
Και τ' απόμακρα ακρογιάλια
Πέθαιναν από τη ζήλεια...
Μα ετούτο το ταξίδι
Τέλος μήτε αρχή δεν έχει
Ένα πέλαγο που ανοίγει
Κάθε τρικυμία αντέχει...
21-7-2009
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
