| Η μητέρα αγναντεύει τη βαριά της ομίχλη.
Εγώ, η κόρη της, δεν κάνω τίποτα.
Η μητέρα αναζητάει το δωμάτιό της.
Εγώ, η κόρη της, δεν απαντώ.
Η μητέρα μ’ αποκαλεί μαμά.
Εγώ, η κόρη της, κλαίω.
—Ναι, μικρή μου, της λέω, μη φοβάσαι… εγώ είμαι εδώ
και της βάζω ένα γιασεμί στα μαλλιά.
—Ευωδιάζει, μου λέει, γιασεμί ε;
—Ναι, μικρή μου, ναι!
Εγώ, η κόρη της, κλαίω.
|
 |  |  |  |  |  | | Στατιστικά στοιχεία | |  | | Σχόλια: 0 Στα αγαπημένα: 1
| |  | | | |  |
|