| Η μητέρα αγναντεύει τη βαριά της ομίχλη.
Εγώ, η κόρη της, δεν κάνω τίποτα.
Η μητέρα αναζητάει το δωμάτιό της.
Εγώ, η κόρη της, δεν απαντώ.
Η μητέρα μ’ αποκαλεί μαμά.
Εγώ, η κόρη της, κλαίω.
—Ναι, μικρή μου, της λέω, μη φοβάσαι… εγώ είμαι εδώ
και της βάζω ένα γιασεμί στα μαλλιά.
—Ευωδιάζει, μου λέει, γιασεμί ε;
—Ναι, μικρή μου, ναι!
Εγώ, η κόρη της, κλαίω.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 0 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
|