| |
Στα κίτρινα φώτα ταξίδευε ο πόθος
στις λάγνες ματιές μια στάση πιο κει,
περνούσε η νύχτα χωρίς να γνωρίζει
πως λιώνουν οι καφτρες πριν έρθει πρωΐ.
Ακούω τη νύχτα, μου λέει πολλά
μα εμένα η ψυχή μου θυμώνει
πώς γύρισε η μέρα χιλιάδες φιλιά
πώς ήρθε η ζωή και σκοτώνει.
Μπερδεύονται οι κόσμοι μας και γίνονται φως
μια ικεσία φτηνής θαλπωρής
ουρλιάζουν τα σπλάχνα... πώς γίνεται; πώς;
σκλάβοι ρακένδυτοι δανεισμένης ζωής.
Απλώνω τα χέρια, τα λιώνει βροχή
ο'τι ψιθύρισαν τα χείλη φωτιά
Φεύγει η ζωή μας σε μια πνοή
και εμείς πνιγήκαμε σε μία ματιά.
esperia iris
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
