| |
| | Κοζι |  | | | το κόζι του δημιουργού, για τα τραγούδια ν-του ‘ναι, άλλους ανθρώπους να γροικά, να του τα τραγουδούνε … | | |
ΚΟΖΙ (Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2024)
Από κοπέλι εννιά χρονώ’ μ’ αρέσαν’ οι καντάδες
κι εντάκαρα κουτσά-στραβά να γράφω μαντινάδες,
να γράφω για τον έρωντα, για του σεβντά τα βέλη
κι ας μην εγάτεχα γι’ αυτόν, αφού ‘μουν-ε κοπέλι …
Στα δώδεκα, ξεκίνησα, έχοντας μέντορα μου,
λαϊκά τραγούδια κι έγινα οπαδός του Μητροπάνου,
τα μέτρα ανακαλύπτοντας, βυθίζοντας την πένα
και το κοντύλι απ’ το φτερό, μες στση καρδιάς το αίμα …
Εις τα τριάντα ένα μου και σ’ ένα χρόνο απάνω,
τον γ-Κύρη αποχαιρέτησα κι έτε-ς το’ Μητροπάνο,
για το φευγιό ν-τως έγραψα σκιας δυο χιλιάδες λόγια,
κλεισμένος μες στα υδρόφιλα τση μοναξιάς τα υπόγεια …
Γύρω στα τριάντα εφτά, το’ Γιώργη το’ Στρατάκη
πάντηξα κι από τότε-σας είν’ το νερό στ’ αυλάκι,
κι είναι μεγάλη μου τιμή κι ευθύνη άλλη ν-τόση,
ο στίχος μου ήβρε μουσική, τα πέλαγα να οργώσει …
Εις τα σαράντα τέσσερα, α-που ‘μ’ ε-δα σεφέρια,
υμνώ τον ύψιστο θεό και τ’ ουρανού τ’ αστέρια,
γιατί ‘χω πλέον φαμιλιά πενταμελή κι ορίζω
και κάθε μέρα που ‘ρχεται, καινούρια ελπίδα χτίζω …
Ε-δα α-που κάνω απογραφή, ίντα ‘δωκα, ίντα ε-πήρα,
για όσες πίκρες και χαρές μου ‘χει χρεώσει η μοίρα,
τολμώ, παλεύοντας σκληρά, μ’ όσες δυνάμεις έχω,
διπλά από πριν να μ’ αγαπώ, μα και να με προσέχω …
Στα χρόνια που διαβήκανε κι όσα έρθουν μ’ ευλογία,
ένα ‘ναι εκείνο α-που μετρά, μετά από την υγεία,
το κόζι του δημιουργού, για τα τραγούδια ν-του ‘ναι,
άλλους ανθρώπους να γροικά, να του τα τραγουδούνε …
** Στίχοι : Κώστας Μιχαήλ Μαρής / “k©sm!m@” ***
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | “k©sm!m@” | | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
