Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271233 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Τον χρόνο να δαμάσω
 Επειδή δε γίνεται να σκοτώσουμε το παρελθόν μας και να αγνοήσουμε το μέλλον μας ας δεχτούμε την ζωή έτσι απλά….. όπως μας δίνεται…… και όλα τα κομμάτια της δικά μας είναι….. το παρελθόν με το μέλλον απλά συμπληρώνουν το παζλ….
 
Έσκαψα λάκκους με τα χέρια, να κρυφτώ
Έσπασα δείκτες από όσα είχα ρολόγια
Φόρεσα μάσκα να γελάσω τον καιρό
Είχα το μέλλον κλειδωμένο σε υπόγεια

Πήρα μαγνήτες, την πυξίδα να γυρνώ
Και με τα όνειρα δεν έχω πια παρτίδες
Έθαψα λάφυρα από πόλεμο ιερό
Και πια το έμαθα πως κόβουν οι λεπίδες

Χώρεσα θύμισες, όμορφες και ψυχρές
Σε έναν σάκο από φωτιά κι από ατσάλι
Πλήγωσα ξύνοντας θάλασσες αφορμές
Που με προέτρεπαν να αφεθώ και πάλι

Ότι κι αν έκανα, ντρέπομαι να το πω
Μα δεν κατάφερα τον χρόνο να ‘μερώσω
Κι όσο κι αν φαίνεται στα μάτια σου σκληρό
Θέλησα μέσα μου στυγνά να με σκοτώσω!


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Ψυχογραφηματα
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Είναι σκληρό να θυμάσαι, μα πιο σκληρό να ξεχνάς......
 
KTiNoS
04-10-2006 @ 05:50
de damazete ...o keratas !
Σκιά
04-10-2006 @ 06:04
"Ότι κι αν έκανα, ντρέπομαι να το πω
Μα δεν κατάφερα τον χρόνο να ‘μερώσω
Κι όσο κι αν φαίνεται στα μάτια σου σκληρό
Θέλησα μέσα μου στυγνά να με σκοτώσω!"

Γράφεις τόσο όμορφα και μελαγχολικά Χαρά μου.Πάει στα αγαπημένα.Φιλιά μάτια μου.
::love.::
MARGARITA
04-10-2006 @ 06:32
Δεν ξέρω Χαρά μου ποια στροφή και ποιος στίχος μου άρεσε περισσότερο μια και είναι όλο πολύ δυνατό και θαυμάσια αποτυπωμένο
θα κρατήσω "μα δεν κατάφερα τον χρόνο να μερώσω" γιατί κρύβεται τόση αλήθεια μέσα σε αυτές τις λέξεις...μπράβο σου ::up.:: ::love.:: ::smile.::
agrampeli
04-10-2006 @ 08:10
Πήρα μαγνήτες, την πυξίδα να γυρνώ
Και με τα όνειρα δεν έχω πια παρτίδες
Έθαψα λάφυρα από πόλεμο ιερό
Και πια το έμαθα πως κόβουν οι λεπίδες
υπέροχο ::smile.::
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
04-10-2006 @ 08:29
αντιγράφω το σχόλιο σου ::smile.::
ΑΙΟΛΟΣ
04-10-2006 @ 10:36
Ότι κι αν έκανα, ντρέπομαι να το πω
Μα δεν κατάφερα τον χρόνο να ‘μερώσω
Κι όσο κι αν φαίνεται στα μάτια σου σκληρό
Θέλησα μέσα μου στυγνά να με σκοτώσω!

Πολύ συναίσθημα και ομορφιά κι οδύνη μέσα στους στίχους σου Χαρά μου…
Στους θαυμάσιους στίχους σου…
Καλησπέρα… ::smile.::
Ektoras_ath
04-10-2006 @ 11:35
::up.:: ::up.:: ::up.::
μπρουχίτα
04-10-2006 @ 16:36
@αμάτο το σημερινό σου Χαρούλα..
και το ποίημα και το σχόλιο...
μπράβο και πάλι μπράβο, κοπέλα μου ::smile.::
ΠΡΩΤΑΡΗΣ
04-10-2006 @ 16:49
"Πλήγωσα ξύνοντας θάλασσες αφορμές"
Με "πλήγωσες" Χαρά...
Υπέροχο! ::smile.::
circoginame
05-10-2006 @ 12:51
Μπράβο, Χαρά!
spenzasx
18-08-2007 @ 18:35
πολύ καλη είσαι. μια γλυκιά μελαγχολία υπάρχει σε όλο σου τους στίχους
::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο