| |
ΞΥΛΙΝΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ (Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2024)
Τα στιχάκια αυτά που σφάγιασα στο γόνα’,
‘γιναν ξύλινοι στρατιώτες, μπρος στο τζάκι της ζωής,
δίχως άρματα ταχθήκαν στον αγώνα,
πολεμώντας για το χώμα, της παρθένας μάνας γης …
Αίμα στάλαξε απ’ το γόνατο, στο χώμα,
καθώς σφάγιαζα τον στίχο, κάτω απ’ τ’ άστρα της νυχτιάς,
γδέρνοντας τη σκέψη μου, με τον αγκώνα,
ρίχνοντας ψυχή και σώμα, μες στη σαύρα της φωτιάς …
Πόσα όνειρα κρατώ κρυμμένα ακόμα
μοιάζουν ξύλινοι στρατιώτες, στων ονείρων τον καπνό,
δίχως όπλα και σπαθιά, στον προμαχώνα
της στιχοπλοκής, χορεύουν κάτω απ’ τον χλωμό ουρανό …
Με της κάπνας το μελάνι, ζωγραφίζουν
οι σιωπές, συνθήματα ακριβά στους τοίχους
κι οι στρατιώτες, που παλεύουν να νικήσουν
των νεοτερισμών τ’ ασκέρια, γράφουν στίχους …
Έτσι οι ξύλινοι στρατιώτες πολεμάνε
κι απ’ τον έναν στίχο ως τον άλλον πάνε,
από γέφυρες, κουπλέ, ρεφρέν περνάνε
και μαχόμενοι στους δρόμους, τραγουδάνε …
** Στίχοι : Κώστας Μιχαήλ Μαρής / “k©sm!m@” ***
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
