| |
Πώς πήρε να γυρίσει η φωνή από κραυγή σε δάκρυ
ήταν ωραία η πληγή, αστραφτερό διαμάντι
μεθάει το μέσα μας σεισμό, αγάπη με τη στάχτη
σπέρνει καημό και ευλογεί ένα μονάχα δάκρυ.
Γυρίζει ο χρόνος οφειλές από ψυχών μποστάνι
κοιτώ τα μάτια που ξεχνώ κι η λήθη κάνει πάρτι
πώς να χωρέσουν ομορφιές και πίκρες σε αδράχτι;
Ξεχνώ ποιός είμαι, τι ζητώ κι η λησμονιά με πιάνει.
Κυλάει κρασί για προσφορά στα έγκατα του Άδη
σπάει γυαλί με τη σιωπή τόσων σκιών ρημάδι
πήρε φιλί να το γευτεί η σκοτεινιά και κράζει,
ήμουν εδώ και τώρα αλλού η μοίρα με προστάζει...
Μάγδα Δούκα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
