| |
Σαν εμαθες της γλωσσας την σιωπη
μην σκιαζεσαι σαν ειναι φωτεινη
η παλι σαν απορροφα το φως
κι εκπεμπει τα σκοταδια της
Το Τιποτε αποφευγει στην Αβυσσο
τις επαφες
εξαιρουνται οι κατοικοι της Γαζας
Κι οσο το ψεμα εχει πληρωμη , το λαθος
ειν' ενας αθλος
η μασκα της κοροιδιας τους
να ισορροπει σ' αστεγα χρονια
Η δικαιοσυνη προσπαθει να μπει
σε προγραμμα απεξαρτησης
το μονο που απεμεινε πια
με χρεη φαροφυλακα του νομου
κουρδιζοντας την εξουσια
Στα ρευματα της εποχης κυριαρχουν
οι φελλοι , παιδια της βαρυτητας κι αυτα
μα οχι και των λογων τους
Με μονα λαμπιονια τα ματια των δαιμονων μας
κρατα καρδια την φλογα
κι εσυ ψυχη αναψ'ενα κερι , σαν χαδι
του νου κι ευγνωμων
αλλαζει απο μεσα το σκοταδι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
