| |
Mirrολόι
Καθώς η καινούργια μέρα κορφολογά τα νηπενθή
Μια σκιά στους βράχους προφταίνω κι ύστερα χάνεται
Ορφάνια απλώνεται παντού γαλανή και ανέσπερη
Γίνεται ουρανός, γίνεται θάλασσα
Κι έπειτα πέρα απ’ τον ορίζοντα μνήμη φίλια
Απουσία φίλια
Μελάνι ανεξίτηλο στα δάχτυλα
Ανήμερο σημάδι που από χαρτί σε χαρτί με τραβολογά
Μα δεν έχω κάτι καινούργιο να σου πω
Ζωγραφίζω με το χνώτο μου στα τζάμια χάρτες
Που δεν οδηγούν πουθενά σε τούτο τον κόσμο
Κι έπειτα δένομαι από μόνη μου στα δεκανίκια μου
Μη και μια στιγμή τρελή βγω στο κατόπι
Κι αρχίσω να φωνάζω στα βουνά
Που είναι η αγάπη;
Που είναι η αγάπη;
Μακριά απ’ την έρημο το φως
Μακριά απ’ όλους τους βυθούς και τα χάη τα αφιλόξενα
Χορεύει τρεμάμενο στις ξάστερες νύχτες
Για όλους εκείνους που χώρεσαν σε μια τόση δα παρένθεση
Κι είναι η αγάπη στα πόδια μου κουλουριασμένη
Κάθε φορά που ο χρόνος μοιάζει να κοιμάται ήσυχα
Είναι η αγάπη ωχρά κηλίδα των ματιών μου
Που παίρνει το θρήνο και τον κάνει νανούρισμα
«Γη νά ‘σαι για το σύννεφο
Ραχούλα στο ποτάμι
Ό,τι σκορπίσει, σκόρπισε
Ό,τι έφυγε, καλιά του»
Αχ και να κοιμόταν ο χρόνος για λίγο ακόμα
Κληρονομιά εραστών και φίλων
Ή ανεπίστρεπτο δώρο γενέθλιο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
