| |
Σίσυφε πες μου τι κοιτάς στους πρόποδες του λόφου;
Μη λες ότι κουραστικές και θέλεις να σταθείς,
ξέρεις εσύ που έφταιξες απ’ την αυγή του χρόνου,
αν θες να φτάσεις κορυφές, πρέπει να κουραστείς!
-Βήμα το βήμα περπατώ, και πάντα ανηφόρα,
και δε κοιτάζω μακριά, στα πόδια μου κοιτώ,
σπρώχνω το βράχο και θαρρώ, πως όταν φτάσει η ώρα,
θα έχω από πάνω μου, έναστρο ουρανό…
-Σίσυφε πες μου τι κοιτάς τώρα που ανεβαίνεις,
άλλαξε το τοπίο σου σα πράττεις το σκοπό;
-Πάλι τα ίδια θα σου πω, τι δε καταλαβαίνεις;
Εγώ τα πόδια μου κοιτώ για να μη μπερδευτώ…
Και μέσα μου φαντάζομαι τον έναστρο ουρανό…
-Σίσυφε έφτασες ποτέ εκεί που αγναντεύεις;
-Την κάθε νύχτα που περνά, εγώ φτάνω εκεί!
Μα απ’ την αυγή, το χάραμα στο κάμπο κατεβαίνω,
και κουβαλώ το βράχο μου που μου αναλογεί…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
