| |
Χαίρε Καίσαρ φωνάζουν οι πληβείοι στην αρένα
να παλέψω, πως τάχα, με τα χέρια δεμένα?
βλέπω δόρατα, ξίφη, που ΄χουν αίμα στη κόψη
και θεούς καιροσκόπους και με άσχημη όψη.
.
Έχω μάθει του νου μου, να αντέχει επιθέσεις
π΄ αυθωρεί τον μολύνω με θολές υποσχέσεις
κάποιες, κάποτε λέξεις έσκιζαν τα οστά μας
τώρα άχρωμα ηχούνε και δεν φτάνουν στ΄ αυτιά μας.
.
Βλέπω οράματα, μάχες κι άρματα στα καμένα
και παιδιά που ΄χουν χέρια ή και πόδια κομμένα
θα υπάρχει μια στράτα για ΄να ανώτερο μέλλον
μα πονάνε τα άσπρα τα φτερά των ''αγγέλων''
.
Τάχα φταίει η συνήθεια που ριζώνει στο αίμα
ή που χρόνια ταΐζω ένα αβάσιμο ψέμα?
Απ΄ εικόνες και λέξεις κι από γνώριμους ήχους
ψάχνω κάτι καινούριο σ΄ ασυμβίβαστους στίχους.
.
Από δόλιους θεούς και καιρούς τυμβωρύχους
κάποιο νόημα ψάχνω σ΄ ασυμβίβαστους στίχους
αλυσίδες, σχοινιά, καταχνιά ανδρεικέλων
κάνει μια παγωνιά ΄δω στη γη των ''αγγέλων''
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
