| |
ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ (Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2024)
Αναμοχλεύει ο λογισμός
παλιού καιρού μεράκι,
κάτω απ’ το παραθύρι τζη,
μ’ αφέγγαρο ουρανό,
να τραγουδώ για το σεβντά
που μ’ έβγαλε γ-καπάκι,
ήμουν γ-κοπέλι κι είμαι ‘δα,
πενήντα σκιας χρονώ’ …
Ανασκαλίζω με το’ νου,
στιγμές π’ ονειρευόμουν,
για μιας αγάπης το’ σεβντά,
α-που ‘χα από μικιός,
τον γ-κανταδόρο τση ‘κανα,
πως θα την παντρευόμουν
λογάριαζα, μ’ απόμεινα
απ’ αγάπη ορφανός …
Αναγυρίζω το στενό,
στο ίδιο σπίτι μένει,
εκεί-δα α-που τραγούδιουνα’
τσ’ αγάπης τον γ-καημό
κι είναι ντροπή. Γιατί αυτή
ε-δα ‘ναι παντρεμένη
κι εγώ ‘μαι ένας μεσήλικας,
χωρίς προορισμό …
Αχ ! στερνή μου, πρώτη γνώση
να ‘σουν ν-τότε-σας για ‘μένα,
θα ‘χα από πολλά γλυτώσει
βάσανα κι απωθημένα …
Μ’ άλλη αγάπη θα μπλεκόμουν,
την παλιά να λησμονήσω,
αχ-ι ! τα παντέρμα χρόνια,
μα δεν ν-τα γιαγέρνω ο-πίσω,
αχ-ι ! τα παντέρμα χρόνια,
μα δεν ν-τα γιαγέρνω ο-πίσω …
** Στίχοι : Κώστας Μιχαήλ Μαρής / “k©sm!m@” ***
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
