| |
Ημουν δεν ήμουν τριάμισι χρονών, τα συνοικιακά καταστήματα ήταν ελάχιστα. Εκ των πραγμάτων λοιπόν, ψωνίζαμε από το κέντρο. Όσο για τον Αη Βασίλη, ήξερα και δεν ήξερα ότι υπήρχε, τουλάχιστον με αυτή την εορταστική μορφή που τον βλέπαμε στις εικόνες, στα στολίδια του δεντρου και σε κάθε είδους φουσκωτά μπαλόνια.
Απόγευμα παραμονών Χριστουγέννων ήταν. Οι γονείς μου μας είχαν πάει να ψωνίσουμε στον Λαμπρόπουλο. Ίσως γιατί δεν είχαν και που να μας αφήσουν...Θυμάμαι έντονα την μάνα μου, που βγαίνοντας σήκωνε τον αδερφό μου που δεν μπορούσε να τον σταματήσει να κλαίει. Ο πατέρας μου είχε πάει να βρεί ταξί. Εμείς περιμέναμε στην είσοδο.
Εκεί ήταν που τον είδα: με την κατακόκινη στολή, τα άσπρα του γένια, να κρατάει ενα ψεύτικο δέντρο στολισμένο και ένα μεγάλο δίχτυ γεμάτο παιδικά παιχνίδια. Ύστερα από ολιγόλεπτη σιωπή, άρχισα να σκουντάω την μάνα μου «μαμά κοίτα, ο Αη Βασίλης, ο Αη Βασίλης» Πρέπει να το επανέλαβα ύστερα από λίγο, γιατί άκουσα την σκληρή μου μανα να λέει: «Βρε χαζή, ένας άνθρωπος είναι, που ντύθηκε Αη Βασίλης». Δεν ξέρω, αν ένα τρίχρονο κοριτσάκι είχε ανάγκη απ αυτόν τον ρεαλισμό. Ξέρω 'ομως πως η απάντηση με ανακούφισε, γιατί κατά βάθος ήταν αυτό που περίμενα να ακούσω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
