| |
Ίσα ίσα που τους βλέπεις
με την άκρη του ματιού.
Σε φυγή τάχα τους τρέπεις,
λίγο αν τους βάλεις στο νου.
Δεν γουστάρουν την συμπόνια.
Έχουν ζήσει στην σιωπη.
Σαν καμμένα λες λαμπιόνια,
που δεν έχουν πια ζωή.
Άνθρωποι που'ναι περιττοί.
Χωρίς να ξέρουν το γιατί.
Πρέπει να ζήσουν μοναχοί
και αποτραβηγμένοι.
Η φωνή ίσα που βγαίνει.
Το πρόσωπο είναι τραχύ.
Γυναίκα στο τσαρδί δεν μπαίνει.
Το φως ποτέ δεν θα τους δει.
Δεν βρήκαν -κάτι να πιστέψουν.
Να γαληνέψει το μυαλό.
Το μαρτύριο να αντέξουν,
που τους τρώει την ψυχή.
Άνθρωποι που'ναι περιττοί.
Για σένα είναι απλά τρελοί.
Για μένα φίλοι καρδιακοί
είναι κι αγαπημένοι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
