| ΔΕΝ ΉΘΕΛΑ ΝΑ ΓΊΝΩ ΠΟΙΗΤΗΣ
Εγώ δεν ήθελα να γίνω ποιητής
τις ζωές άλλων να κατασκευάζω
θα ήθελα να είμαι αιώνιος φοιτητής
σ’ όλους να λέω ότι σπουδάζω
Κι όσοι πονηρά να με ρωτάνε
πεσ΄μας τι θα΄θελες να γίνεις
ένα άγαλμα να λέω θα΄θελα να΄μαι
για την αποκατάσταση μιας μνήμης
Τα βράδια όμως να ζωντανεύω
να κάνω βόλτα στην πλατεία
κι όποιον δω να συμβουλεύω
΄΄είναι κακιά η αμνησία΄΄
Και σε όσους με προσκυνούν ακόμα
να τους ρωτάω από τι με ξέρουν
αν για τον ίδιο λόγο υποφέρουν
να μην κρατάν κλειστό το στόμα
Το μόνο που θέλω από κάποιους
να σκουπίζουν το πρόσωπο μου
γιατί σε τόσο καιρούς σάπιους
ως άγαλμα θα χάσω τον σκοπό μου
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|