| ΜΙΚΡΑ ΣΤΙΧΑΚΙΑ (Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2025)
Με πήραν τα στιχάκια από το χέρι
και φύγαμε ταξίδια μακρινά,
σαλπάραμε και φτάσαμε
ως του έρωτα τα μέρη,
με σύμμαχο τον χρόνο,
π’ όσα τάζει, δεν ξεχνά …
Τα μικρά στιχάκια, αντάμωσαν πιο πέρα,
πέρα απ’ τη βροχή, απ’ τον ήλιο ή τον αγέρα,
με τον ήχο απ’ της ψυχής τη μουσική
και τραγούδι ερωτικό, ‘γιναν εκεί …
Συμμαχώντας με το πέρασμα των χρόνων,
δυο φεγγάρια τα φωτίσανε στον δρόμο,
αφυπνίζοντας στιγμές παλιών ερώτων,
των κρυφών πλατωνικών φιλιών, των πρώτων …
Κοιτώντας απ’ τη γέφυρα του χρόνου,
τα στιχάκια, ν’ αρμενίζουν ταπεινά,
ανάμεσα σ’ αρμυρισμένα κύματα,
σ’ εγκόσμιων ιαχών χειροκροτήματα,
αγάπησα διπλά τον εαυτό μου,
με δέος κι ευθύνης φως, τρόπον τινά,
σαλεύω αργά, με προσεγμένα βήματα,
μακριά απ’ του κλέους τα χειροφιλήματα,
σεβόμενος τον κόσμο, που εκτιμά
και δύναται το έργο ν’ ανυψώνει,
ομοίως να τ’ αφανίζει, αν δεν περνά,
υμνώ τον χρόνο, απ’ τ’ άδειο μου βαγόνι,
συνάμα τον καιρό, που δεν ξεχνά,
τ’ ονείρου την παντιέρα να σηκώνει,
διασχίζοντας λιμάνια και βουνά …
Δεν είναι εγωισμός ή πλεονεξία,
ο άνθρωπος να θρώσκει ως τον θεό,
να ψάχνει πέρα απ’ την κορφή,
την επουράνια αξία,
στ’ ονείρου και της προσμονής,
τον πιο σεπτό ναό …
Πέρα απ’ τα μικρά στιχάκια αυτά, είναι κι άλλα,
που ζητάν να ταξιδέψουν, με λιακάδα ή ψιχάλα,
καρτερώντας μουσική κι άρτια φωνή,
για ν’ ανοίξουνε στα κύματα, πανί …
Στον θνητό, η ολιγάρκεια δεν αρμόζει,
δόξα τω θεώ, είναι κι εκείνη, που με σώζει,
παρά ταύτα, καρτερώ, σεμνά, πιτήδεια,
για επερχόμενων προορισμών, ταξίδια …
*** Στίχοι : Κώστας Μιχαήλ Μαρής / “k©sm!m@” ***
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
|