| |
Αυτό το χώμα που πατώ,
τό'χουν πατήσει κι άλλοι.
Νοικιάζω σώμα γιά να ζω,
σ'αυτό το καρναβάλι.
Θέατρο είναι των σκιών
κι εγώ είμαι η φιγούρα.
Άλλος κρατάει το σχοινί.
Μεγάλη η καμπούρα.
Αυτό το χώμα που πατώ,
δεν είναι πιά δικό μου.
Δεν είναι πιά οι σκέψεις μου.
Δεν είναι το μυαλό μου.
Μόνιμος κάτοικος εκεί,
μέσα στη φυλακή μου.
Σαν τω προβάτων το μαντρί,
μονάχος στο κελί μου.
Αυτό το χώμα που πατώ,
ανθούς δε ξαναβγάζει.
Δε θα μυρίζει απ'τη βροχή.
Καρπούς δε ξαναβγάζει.
Άνυδρο είναι και σκληρό,
κομμάτι από πέτρα.
Ένα χωράφι αλλά μικρό.
Μα αλλονών τα μέτρα.
Αυτό το χώμα που πατώ,
γέμισε σκουπίδια.
Δε το χωράει άλλο ο νους,
τα ίδια και τα ίδια.
Κάποτε έδινε σοδειά.
Δόξα και περηφάνια.
Τώρα γεμάτο στα σκατά.
Κι όλα μες την ορφάνια.
Αυτό το χώμα που πατώ,
θα ξαναδυναμώσει;
Θα ξαναδώσει τους καρπούς;
Ανθός θα ξεφυτρώσει;
Αυτό το χώμα που πατώ,
θέλει νερό και σπόρους.
Θέλει δουλειά από την αρχή.
Από καλούς μαστόρους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
